Phnom Penh
29 november 2016 - Phnom Penh, Cambodja
Na de Mad Monkey boot, de speed ferry, de mini van, de touringcar en de tuk tuk komen we na een reis van 12 uur aan in ons verblijfje in Phnom Penh. 11 happy backpackers. Maar geloof me, na zo'n reis ben je echt even geen happy backpacker meer. Maar goed, we hebben een super chille kamer voor 5 euro per persoon per nacht. En warm water! Ook wel weer eens lekker na een week lang een kouwe douche. Ze hebben een heerlijk gezellige rooftop bar en een cinema.
Even een goed nachtje slapen en dan kunnen we er wel weer tegen! Het regende zo hard in de nacht dat ons balkon een zwembad is geworden..
De volgende dag is het weer mooi weer en worden we opgehaald door onze tuk tuk chauffeur. Een gids die er zin in heeft!! Arrrrrriiiiiiibobby! We rijden eerst naar het Tuol-Sleng museum. Voorheen S-21 prison.
Dit is de meest heftigste dag van onze reis..
Mensonterend wat we vandaag gezien en gehoord hebben. Wat de rode Khmer dit land heeft aangedaan is niet te bevatten. 1 op de 4 Cambodjanen is uitgemoord.
We rijden langs het independent monument naar het museum.
Het Tuol Sleng-museum ook wel het Museum van Volkerenmoord genoemd is in Phnom Penh in Cambodja. Het museum is gevestigd in het gebouw waar de Rode Khmer zijn gevangenen martelde en vermoordde, Tuol Sleng. In het museum zijn duizenden foto's van slachtoffers van de Rode Khmer en ook een landkaart van Cambodja gemaakt met de schedels van de slachtoffers. Wat dit museum vaak een extra drukkend gevoel meegeeft is dat het gevestigd is in een gewoon schoolgebouw.
We doen de audio tour (Nederlands gesproken dus super fijn!) en lopen beiden in ons eigen wereldje over het terrein, in de gebouwen en door de kamers. Als we aan het eind komen ontmoeten we 1 van de 7 overlevers. Tranen in mn ogen wat deze man heeft moeten meemaken. We omhelsen elkaar.
Door naar de Killingfields met al een grote steen in mn maag.
Choeung Ek, ook wel de killing fields of velden des doods genoemd, is een agrarischgebied ongeveer 14 km ten zuiden van Phnom Penh in een boomgaard. Het lijkt er zo groen en vredig maar niets is minder waar. Gevangenen van Tuol Sleng werden hiernaartoe gebracht en omgebracht. Om kogels te sparen sloegen de Rode Khmer kinderen dood door ze tegen bomen aan te slingeren of bij ouderen door hun hoofden met de achterkant van geweren in te slaan. Ook doodbloeden werd veel toegepast. Minimaal 20.000 mensen zijn hier omgebracht tussen 1975 en 1979, maar 7 overleefden de S-21 prison. Choeung Ek was slechts één van de vele killing fields in Cambodja.
In een monument, een witte toren met glazen ramen liggen veel schedels, gesorteerd naar kinderen/volwassenen en man/vrouw. Sommige graven zijn slechts half afgegraven en men kan de restanten van mensen en kleding erin zien liggen. Een bezoek aan deze velden en aan het Tuol Sleng Museum maakt vaak een zeer indringende indruk op mensen. Ieder jaar vindt er op 9 mei een herdenking plaats voor de slachtoffers.
De beelden die we vandaag hebben gezien en de verhalen die we hebben gehoord zullen we niet snel meer vergeten. De boom met de vele armbandjes, was 40 jaar geleden de boom waar de kinderen tegen werden dood geslagen. En daar brak ik echt. Onbegrijpelijk. Onmenselijk. Deze mensen/kinderen mogen nooit worden vergeten en dit mag nooit meer gebeuren!
We bezoeken Wat Phnom op de weg terug naar ons hostel. Het is een park met een mooie tempel. Rondom de tempel vind je weer aapjes en vele vleermuizen.
's Avonds gaan we naar de bioscoop in ons hostel. Klein maar fijn! Heerlijke loungekussens. Suïcide squad it is. We bestellen voor de film popcorn. En na een half uur komt hij binnen met 2 reusachtige bakken popcorn. Best hilarisch. Vooral die bezorgservice.
De volgende ochend gaan we eerst met Bobby (tuk tuk) langs de markt. We kopen 2 tassen vol met schriften, pennen, potloden, stiften enz. Half uurtje rijden om bij het weeshuis (Sacrifice Family and Orphans Development Association) te komen. De kinderen verwelkomen ons hartelijk. Veel jongens, weinig meisjes.
We krijgen een rondleiding en gelukkig valt het ons heel erg mee. Ze hebben speelgoed en een speeltuin voor de kinderen. Bedden, douches, een soort bibliotheek.
Het eerste kindje dat ik ontmoet en op schoot neem is de kleine Samnang (betekend "lucky"). Hij was pas 5 dagen jong toen hij werd gevonden tussen het afval in een plastic zak. Tranen in mn ogen..
Een aantal kinderen zitten op school, een aantal krijgen op dat moment les in het weeshuis. En de kleintjes zijn lekker aan het spelen. We voetballen met ze. Basketballen. En spelen op de trampoline. Wat een lieve, blije kinderen.
We blijven er nog even bij als de kinderen om 11 uur uit school komen en ze allemaal gaan lunchen.
Ze moeten ieder keurig hun bordje en bestek afwassen en het bij hun eigen spullen bewaren.
Op zondag is het de beurt aan de kids om te koken zodat de kokkinnen 1 dag rust hebben per week.
Fijn om gezien te hebben dat het er in dit weeshuis goed aan toe gaat. Het feit dat de meesten geen ouders of familie hebben is al erg genoeg. Maar het is nu 1 grote groep van broers en zussen en een aantal volwassen die voor hun zorgen.
We geven ze nog wat geld zodat ze flink wat rijst kunnen kopen..
En gaan weer terug naar ons hostel.
Nog even wat souvenirs halen op de markt want morgen verlaten we Cambodja.
Ook dit land was een geweldige ervaring die ik nooit meer zal vergeten. Vanmiddag vliegen we om half 5 via Kuala Lumpur naar Manilla en vanaf Manilla direct door naar El Nido.
Heel veel zin in de Filipijnen!!!
Dikke kus!
Even een goed nachtje slapen en dan kunnen we er wel weer tegen! Het regende zo hard in de nacht dat ons balkon een zwembad is geworden..
De volgende dag is het weer mooi weer en worden we opgehaald door onze tuk tuk chauffeur. Een gids die er zin in heeft!! Arrrrrriiiiiiibobby! We rijden eerst naar het Tuol-Sleng museum. Voorheen S-21 prison.
Dit is de meest heftigste dag van onze reis..
Mensonterend wat we vandaag gezien en gehoord hebben. Wat de rode Khmer dit land heeft aangedaan is niet te bevatten. 1 op de 4 Cambodjanen is uitgemoord.
We rijden langs het independent monument naar het museum.
Het Tuol Sleng-museum ook wel het Museum van Volkerenmoord genoemd is in Phnom Penh in Cambodja. Het museum is gevestigd in het gebouw waar de Rode Khmer zijn gevangenen martelde en vermoordde, Tuol Sleng. In het museum zijn duizenden foto's van slachtoffers van de Rode Khmer en ook een landkaart van Cambodja gemaakt met de schedels van de slachtoffers. Wat dit museum vaak een extra drukkend gevoel meegeeft is dat het gevestigd is in een gewoon schoolgebouw.
We doen de audio tour (Nederlands gesproken dus super fijn!) en lopen beiden in ons eigen wereldje over het terrein, in de gebouwen en door de kamers. Als we aan het eind komen ontmoeten we 1 van de 7 overlevers. Tranen in mn ogen wat deze man heeft moeten meemaken. We omhelsen elkaar.
Door naar de Killingfields met al een grote steen in mn maag.
Choeung Ek, ook wel de killing fields of velden des doods genoemd, is een agrarischgebied ongeveer 14 km ten zuiden van Phnom Penh in een boomgaard. Het lijkt er zo groen en vredig maar niets is minder waar. Gevangenen van Tuol Sleng werden hiernaartoe gebracht en omgebracht. Om kogels te sparen sloegen de Rode Khmer kinderen dood door ze tegen bomen aan te slingeren of bij ouderen door hun hoofden met de achterkant van geweren in te slaan. Ook doodbloeden werd veel toegepast. Minimaal 20.000 mensen zijn hier omgebracht tussen 1975 en 1979, maar 7 overleefden de S-21 prison. Choeung Ek was slechts één van de vele killing fields in Cambodja.
In een monument, een witte toren met glazen ramen liggen veel schedels, gesorteerd naar kinderen/volwassenen en man/vrouw. Sommige graven zijn slechts half afgegraven en men kan de restanten van mensen en kleding erin zien liggen. Een bezoek aan deze velden en aan het Tuol Sleng Museum maakt vaak een zeer indringende indruk op mensen. Ieder jaar vindt er op 9 mei een herdenking plaats voor de slachtoffers.
De beelden die we vandaag hebben gezien en de verhalen die we hebben gehoord zullen we niet snel meer vergeten. De boom met de vele armbandjes, was 40 jaar geleden de boom waar de kinderen tegen werden dood geslagen. En daar brak ik echt. Onbegrijpelijk. Onmenselijk. Deze mensen/kinderen mogen nooit worden vergeten en dit mag nooit meer gebeuren!
We bezoeken Wat Phnom op de weg terug naar ons hostel. Het is een park met een mooie tempel. Rondom de tempel vind je weer aapjes en vele vleermuizen.
's Avonds gaan we naar de bioscoop in ons hostel. Klein maar fijn! Heerlijke loungekussens. Suïcide squad it is. We bestellen voor de film popcorn. En na een half uur komt hij binnen met 2 reusachtige bakken popcorn. Best hilarisch. Vooral die bezorgservice.
De volgende ochend gaan we eerst met Bobby (tuk tuk) langs de markt. We kopen 2 tassen vol met schriften, pennen, potloden, stiften enz. Half uurtje rijden om bij het weeshuis (Sacrifice Family and Orphans Development Association) te komen. De kinderen verwelkomen ons hartelijk. Veel jongens, weinig meisjes.
We krijgen een rondleiding en gelukkig valt het ons heel erg mee. Ze hebben speelgoed en een speeltuin voor de kinderen. Bedden, douches, een soort bibliotheek.
Het eerste kindje dat ik ontmoet en op schoot neem is de kleine Samnang (betekend "lucky"). Hij was pas 5 dagen jong toen hij werd gevonden tussen het afval in een plastic zak. Tranen in mn ogen..
Een aantal kinderen zitten op school, een aantal krijgen op dat moment les in het weeshuis. En de kleintjes zijn lekker aan het spelen. We voetballen met ze. Basketballen. En spelen op de trampoline. Wat een lieve, blije kinderen.
We blijven er nog even bij als de kinderen om 11 uur uit school komen en ze allemaal gaan lunchen.
Ze moeten ieder keurig hun bordje en bestek afwassen en het bij hun eigen spullen bewaren.
Op zondag is het de beurt aan de kids om te koken zodat de kokkinnen 1 dag rust hebben per week.
Fijn om gezien te hebben dat het er in dit weeshuis goed aan toe gaat. Het feit dat de meesten geen ouders of familie hebben is al erg genoeg. Maar het is nu 1 grote groep van broers en zussen en een aantal volwassen die voor hun zorgen.
We geven ze nog wat geld zodat ze flink wat rijst kunnen kopen..
En gaan weer terug naar ons hostel.
Nog even wat souvenirs halen op de markt want morgen verlaten we Cambodja.
Ook dit land was een geweldige ervaring die ik nooit meer zal vergeten. Vanmiddag vliegen we om half 5 via Kuala Lumpur naar Manilla en vanaf Manilla direct door naar El Nido.
Heel veel zin in de Filipijnen!!!
Dikke kus!
Wel superfijn om te lezen dat de kindjes in het weeshuis het zo goed hebben..
Geniet in de Filipijnen schat!
En ontzettend mooi dat jullie in een weeshuis zijn geweest met kadootjes,geweldig! Op naar jullie laatste?bestemming.goede reis en veel plezier!