Ho Chi Minh

Om 13.00 uur worden we opgehaald door de bus. Een touringcar deze keer met ligbedden en zo nu en dan wifi. En niet te vergeten een chauffeur die normaal rijdt. Wat een heerlijke rit ondanks dat hij bijna 6 uur geduurd heeft.

Aangekomen in Meraki hotel Ho Chi Minh City, voormalig Saigon. Een grote, drukke stad met een verleden. En waar het verkeer weer chaotisch is. Bij elke x dat je oversteekt moet je een soort gebedje doen en hopen dat je levend tussen de scooters door kunt komen. We hebben een prima kamertje voor 2 nachten in District 1. 's Avonds een hapje eten met Rianne bij de Indiaan en erna nog een cocktail met uitkijk over Bui Vien. De backpackers straat van Ho Chi Minh district 1 met veel toeristen, muziek & street food.

De volgende ochtend moeten we om 8 uur klaar staan. We stoppen eerst bij een bedrijf waar gehandicapten allerlei prachtige kunstwerken maken met de hand. Waaronder mooie lijstjes met afbeeldingen gemaakt van eierdoppen. Ontzettend knap met dat priegelwerk.

We vervolgen onze tour naar de Cu Chi tunnels. Het tunnelcomplex van Củ Chi is een immens netwerk van ondergrondse tunnels in het district Củ Chi van Ho Chi Minhstad, Vietnam. Het complex is onderdeel van een nog groter tunnelnetwerk dat vrijwel onder het gehele land doorloopt. De tunnels waren de locatie van verschillende militaire campagnes tijdens de Vietnamoorlog.
Het is een gangenstelsel van minstens 300 km lang.
De tunnels vormden een wereld op zich: er waren ondergrondse werkruimtes waar niet ontplofte Amerikaanse munitie werd omgebouwd tot boobytraps, hospitalen met operatiezaal, slaap- en eetruimtes, vergaderzalen, wapen- en voedselopslagplaatsen.
Het gedeelte wat wij als toeristen kunnen bezichtigen is al verbreed omdat anders de meesten er niet eens in passen om een kijkje te nemen.
Het werd bedekt met bladeren en takken zodat de Amerikanen het niet konden ontdekken.
Zo hier en daar maakten de Vietcong een soort van lucht roosters waar wat zuurstof naar binnen kon komen. Het was ontzettend warm beneden! En zijn nog niet eens helemaal beneden geweest. Level 3 is op ongeveer 10 m diep. Level 1 op 4.
De mensen van het leger stierven niet alleen door bommen en dergelijke maar veel ook door Malaria of giftige slangen beten. Deze beesten kwamen binnen via de lucht roosters.

De Vietcong maakte vele boobytraps. Ook om tijgers uit de jungle vandaan weg te houden. Oa een soort van grasmat die draaide als je er op stond en zo viel je in een gat met puntige bamboe stokken.
Een indrukwekkende tour. Terug naar het centrum.

Tijd voor een btje ontspanning. Een massage! 'S Avonds eten we nog met Rianne die erna op het vliegtuig stapt richting Nederland. Heus niet leuk! Wij mogen gelukkig nog even blijven.

De volgende ochtend worden we om 9 uur opgehaald door de taxi. We vliegen om 12 uur naar Pakse, Laos om daar 6 nachten te verblijven bij de 4000 islands.

Viëtnam je was geweldig!! Ik heb van je genoten. Zoveel mooie natuur, lieve mensen, lekker eten, een heerlijke kustlijn, een prachtig binnenland, mooie bergen, grote steden zo verschillend van elkaar, heerlijke temperatuur. Zoveel mooie dingen gezien en gedaan..

Waar ze van mij betreft nog wel aan kunnen werken is hoe ze met afval om moeten gaan. Om een voorbeeld te noemen. Ik sta in de trein, 1 van de controleurs veegt de trein schoon en veegt z'n hoopje zo naar buiten inclusief lege flesjes en blikjes. Zo de groene natuur in.
Afval ligt op veel plaatsen verspreid in de natuur. Toen we mee waren met de Easy Riders kwamen we langs vele huisjes in afgelegen dorpjes. Hier deden ze gewoon zelf aan afval verbranding. Wat natuurlijk ook niet zo best is.
Zo zonde. Hetzelfde merkten we ook al in Maleisië. Dan lagen we op een super mooi eilandje met een prachtig strand. En dan hadden ze de ene hoek van het strand een hele afvalberg.
Maar goed, zij weten hier niet beter. Maar hopelijk komt daar nog eens verandering in. Verder weinig te klagen over dit prachtige land!

Tijd voor weer een nieuw avontuur!
See you in Laos, dikke X